Była sobie dziewczynka z warkoczykami, ale warkoczyki miała tylko wtedy, kiedy uplotła je z rana mama.

– ‘’Taka ta Ania do mamusi podobna, kropka w kropkę, a tak się dobrze uczy, że pewnie też jak mamusia zostanie nauczycielką jak dorośnie’’ – te słowa, budzące niepokój, Ania znała na pamięć i za każdym razem mijając drzwi sąsiadki starała się pokonać tę drogę z maksymalną możliwą prędkością, aby już kolejny raz tego nie słyszeć.

Pewnego dnia Anna, już nie Ania, otworzyła drzwi do klasy humanistycznej i zaczęła krok za krokiem przemieszczać się po sali – pomieszczenie wyglądało bardzo podobnie jak kilkanaście lat temu – z tą tylko różnicą, że nogi już nie niosły Ani do jej miejsca w ławce po lewej stronie, przy oknie, tylko tym razem niosły Annę na miejsce przeznaczone dla nauczycielki.

Po godzinie 15.00, kiedy już wszystkie dzieci wyszły do domu, Anna podeszła do okna, stała tam zamyślona przez dłuższą chwilę, potem podeszła do swojej starej ławki i zaczęła dotykać delikatnie w jednym miejscu po jej powierzchni. Pod palcami czuła wydrapane litery tworzące napis: ‘’chcę zostać pisarką’’.

Tamtego dnia czuła, że naprawdę nie chce już dłużej być w tym miejscu, w którym jest. Zadawała sobie w myślach pytanie: ‘’jak to się stało, przecież sama podejmowałam decyzje dotyczące mojej przyszłości, nikt mi noża do gardła nie przystawiał, ani nie głodził tygodniami, abym została nauczycielką’’. 

Kluczowe słowa tej historii to:

• Nie chcę już dłużej być w tym miejscu, w którym jestem.

Co Anna powinna zrobić? Co byś jej podpowiedziała życząc jej jak najlepiej?

A historia toczyła się …

Od tego dnia, każdego dnia od poniedziałku do piątku, w drodze do pracy Anna starała się skupiać uwagę na drodze … dobrze wiedziała dokąd dojdzie idąc tą samą drogą.

Aż pewnego dnia Anna postanowiła zmieniać drogę, którą chodziła do pracy i z pracy … w zależności od czasu który miała pozwalała sobie na dłuższe spacery. Zaczęła poznawać nowych ludzi i ich historie. Przypomniała sobie o małej, przytulnej bibliotece, którą kiedyś lubiła, a już nie była tam od lat. 

Pozbywając się częściowo smutnych myśli, Anna zrobiła miejsce na nowe, pozwoliła sobie nawet na myśli, które wywoływały w niej dreszczyk emocji połączony ze strachem …że zostanie pisarką.

Dlaczego jest nam tak trudno wprowadzać zmiany we własnym życiu? Dlaczego brakuje nam odwagi na to, aby śmielej iść przez życie? 

Może częściowo dlatego, że zostałyśmy wychowane w duchu grzecznej dziewczynki, że nikt nas nie nauczył, ani w domu, ani w szkole, że można zmieniać zdanie i zmieniać decyzje co do tego, co się w życiu chce robić. Oczywiście, że zmiany nie są łatwe, ale czy łatwo jest tkwić w miejscu, w którym się być nie chce. 

Jeśli w jakimś stopniu utożsamiasz się z tymi słowami, to pomyśl, co tak naprawdę chciałabyś robić gdybyś była w lepszej sytuacji niż teraz jesteś, czego już nie chcesz, z czym się męczysz, a do czego cię ciągnie … pomyśl, poszukaj odpowiedzi na pytanie od czego możesz zacząć aby zmienić swoje życie, jaki może być Twój kolejny krok i ZACZNIJ TO ROBIĆ.